Beyond salvage
Sunday 5 July 2015
खुशियोंके किनारे
ओल्या सकाळी
Sunday 13 April 2014
माणूस
आज बरासायाचेच विसरून गेले
कारण त्यांना अडवणारे
आठवणींचे डोंगर आज मीच
उध्वस्त केले
आता ह्या डोंगरांचे तुकडे वेचतोय
हरवलेल्या पावसाची वाट बघत ,
क्षितिजाकडे नजर लावून
डोळ्यातला पावूस बांधतोय
पुढच्या प्रवासाच्या शिदोरीला
निसर्गासारखे जगायचं
जे झरे मिळतील ,त्यात चिंब व्हायचे
कधी तहान भागवायची
तर कधी कड्यावरुन
कोसळून धबधबा व्हायचे
सकाळी रात्रीला पाठी लपवायचे
आणी रात्री सकाळ म्हणून पुढे जायचे
प्रकाशाला सतत कवेत ठेवायचे
मग तो सुर्य असो किंवा दिवा
अथवा काळोखाच्या चिमटी मधला काजवा
प्रवास महत्वाचा , पाऊलखुणा नाही
क्षण जगायचा , इतिहास नाही
स्वतःला जपायचे , सोबतीला नाही
आणी हे जर नाही जमले तर
परत माणूस म्हणून जन्मायाचे आणि माणूस म्हणून जगायचे
Thursday 23 January 2014
The autumn leaf
if I look at my fate
there should not be colors and sprouts
but can I wait and say,
I have my own doubts
my destiny may be to fall
and lay somwhere on ground
but can I wait,and say,
I dont want to see the rains and cloud
I was red and then full green
there is yellow waiting in wing
but can I wait,and say
I dont want to fly with wind
Summer leads to spring
and spring leads to rains
but can I wait,and say
I love only one to remain sane
Its my journey
I have to travel
but can I wait,and say
its nature's quote you need to unravel
Tidal Zone
Life is like tidal zone
It has its high and low
we all are prone
to perish or live, no one know
water can be as high
head is down even you try
just stay below the sand cover
wait for the time to get it over
Shore can be very dry
exposure may reach the sky
just get encase in a shell
and you will survive well
Water will come and go
shore will stand and bow
I tell you, nature is so tall
it will prepare you for every fall.
Thursday 31 October 2013
निशब्द
कि मी असा वेडा कसा झालो
सगळ्यांसारखे जगण्या ऐवजी
रोज प्रयत्न करून परत परत मेलो
तूच होतीस साक्षी ला
तरीही तुला परका झालो
तुझ्याच सोबतीने झोका घेण्या ऐवजी
हवेत उडी मारून वाऱ्यावर भिंगरी झालो
मला कळत नाही आहे
कि मी असा वेगळा कसा झालो
ना गाण्याचा सूर झालो , ना वाद्याचा ताल झालो
एका अक्रोशातला हरवलेला श्वास झालो
नाती हि होती अनेक साथी ला
तरीही त्यांना अनोळखी झालो
त्यांच्या सावलीत सुख मानण्या ऐवजी
आयुष्याच्या या वणव्यात एक ठिणगी झालो
मला कळत नाही आहे
कि मी असा कवी कसा झालो
अनेक शब्द होते , अनेक अर्थ होते
त्यातून नेमके निवडताना स्तब्ध झालो
श्रोते अनेक होते ऐकायला
तरी त्यांच्यासमोर मुका झालो
शब्दांचे खेळ खेळण्यापेक्षा ,
मी मात्र निशब्द झालो
Wednesday 30 October 2013
जख्म
कि सदिया बीत गयी, यांदे तो बहुत है
मगर खिले फूलोंके तरह मुरझा जाती है
दिन तेरा हुआ और रात अकेली है
क्या करू यादों से खुश मैं था ही नहीं कभी
रात तो रोज आती है , दिन भी रोज जाता है
फिर तुम क्यों नहीं रोज साथ होती हो ,
कभी कभी चमकनेवाले चाँद का वास्ता मत देना ,
तारोंसे नाता टूट जायेगा ,मेरा रिश्ता तो सूरज से है,
क्या करू तेरे सिवा जिंदगी मैं उजाला था ही नहीं कभी
मुरझाये फुलोंका वास्ता भी मत देना
फिर कलियों से नाता टूट जायेगा
कल के मिलने का किस्सा मत दोहराना
आज के न मिलने का जख्म गहरा हो जायेगा
क्या करू तेरे सिवा जिन्दा मैं था ही नहीं कभी