Saturday, 24 May 2025

 काटेसावर 


वाऱ्यावरती उडती पसरती फुले कापसाची 

अशी अलगद हळुवारपणे माझ्याकडे येणारी 

जशी माझ्या बोटाना जाणीव तुझ्या स्पर्शाची 

थोडा मोहरतोय तोच नकळत  नेम चुकवणारी 


फुललेल्या काटेसावऱ्याच्या त्या अंतरंगात 

जशी रेशीम वीणनाऱ्या हळद्याची एक सुरेख ललकारी 

तुझ अस्पष्टसं सुखावणारा एक गाणं सप्तसुरात 

 जशी माझ्या कानांना सुखावह पंढरीची  वारी


उडणाऱ्या कापसावरती फांदीवरील हळद्यासाठी 

माझ्या मिठीतल्या त्या तुझ्या गारव्यासाठी 

आज ह्या काटेसावरालाही फुललीय  पालवी 

तोही चुकूनच देऊ लागलाय सावली !!!!


अनंत


वाकड खोड 


 एका झाडाच्या खोडाला

होती वाकडे वाढायची खोड

किती प्रयत्न केले तरी

काहीच निघाली नाही तोड


मित्र आले प्रेमाने बोलले

सूर्यकिरणांनी आपल्या कडे ओढले

जमिनीने पण प्रयत्न केले

तरी हे वाकडे नाही धजले


पाना फुलांना मात्र मिळाली होती सजा

आधारलेल्या वेलींची चालली होती मजा

नात्यांच्या या गुंता गुंतीत

कसला जमाखर्च नुसतीच वजा


वाकडे हि सुरवातीला असते कि हो सरळ

किती उलटे आणि किती सुलटे ,

किती दूर आणि किती जवळ

प्रासंगिक असते ती एक भुरळ


शेवटी खोडाचे काय हो

कुणालाच नसते त्याचे महत्व

फांद्यांच्या गोंधळात

हरवलेले असते त्याचे अस्तित्व


अनंत


व्यर्थ 


दिवस  पण माझा रात्र पण माझीच

पंख पण माझेच आणि उंची पण माझीच

चालता उडता प्रत्येक क्षण हि माझाच

गेलेला आणि येणारा समय हि माझाच


मीच कर्ता आणि मीच धर्ता

अशीच होती सारी शिकवण

किती चुकीची हे आज कळाले

कारण आल्या आज अनेक आठवणी


दिवसानुभवलेल्या अनेक सावल्या

आणि रात्रीतल्या त्या अनेक मशाली

त्या पंखा खालील अनेक वारे

त्या उंचीवरील अनेक तारे


प्रत्येक क्षणातील अनेक सोबती

माझ्या मार्गावरील तेवणाऱ्या अनेक वाती

या सगळ्यातला अर्थ कळताच

माझ्यातला मी पणा आज व्यर्थ ठरतोय.  


अनंत

Sunday, 5 July 2015

खुशियोंके किनारे

रातके परदे पे 
पल  चमका ये गुमसुम 
चांदनी के होठोंपे 
यादें है तब्बसुम 

कल्पना  की राहों पर 
हवाओंकी है ये बोली 
कल के सूरज को 
चाँद की है ये डोली 

बादलोंके सर पे जो 
सपनोंके बंधे सेहरे 
हौसलों का बरसा पानी
आशाओंकी कश्तियाँ , खुशियोंके किनारे ----

ओल्या सकाळी

ओल्या सकाळी , वाळलेल्या आठवणी 
एक हिरवा कोंब , त्याला आभाळातील पाणी 
वाऱ्याचा सूर , हरवलेली गाणी 
एक मोहक शिळ , मग पक्ष्यांची वाणी 

थांबलेला क्षण , त्याला आशेची झुळूक 
संपलेली रात्र, तिला   सूर्याची भूक 
कोरडे डोळे , पण स्मित ओठ 
हरवलेला मी, पण तिची भेट 

तन  माझे , पसरेलेले कोवळे उन 
मन माझे , खेळतेय उन पाऊस 
माझ्या समोरचा चाफा, त्यावर फुलांचे चांदणे 
माझा सवयीचा अंधार , त्याला  चंद्राचीच हौस, चंद्राचीच हौस !!

Sunday, 13 April 2014

माणूस

भावनांचे काळे ढग
आज बरासायाचेच विसरून गेले
कारण त्यांना अडवणारे
आठवणींचे डोंगर आज मीच
उध्वस्त केले

आता ह्या डोंगरांचे तुकडे वेचतोय
हरवलेल्या पावसाची वाट बघत ,
क्षितिजाकडे नजर लावून
डोळ्यातला पावूस बांधतोय
पुढच्या प्रवासाच्या शिदोरीला

निसर्गासारखे जगायचं
जे झरे मिळतील ,त्यात चिंब व्हायचे
कधी तहान भागवायची
तर कधी कड्यावरुन
कोसळून धबधबा व्हायचे

सकाळी रात्रीला पाठी लपवायचे
आणी रात्री सकाळ म्हणून पुढे जायचे
प्रकाशाला सतत कवेत ठेवायचे
मग तो सुर्य असो किंवा दिवा
अथवा काळोखाच्या चिमटी मधला काजवा

प्रवास महत्वाचा , पाऊलखुणा नाही
क्षण जगायचा , इतिहास नाही
स्वतःला जपायचे , सोबतीला नाही
आणी हे जर नाही जमले तर
परत माणूस म्हणून जन्मायाचे  आणि माणूस म्हणून जगायचे

Thursday, 23 January 2014

The autumn leaf


if I look at my fate
 there should not be colors and sprouts
 but can I wait  and say,
 I have my own doubts

my destiny may be to fall
 and lay somwhere on ground
 but can I wait,and say,
 I dont want to see the rains and cloud

I was red and then full green
 there is yellow waiting  in wing
 but can I wait,and say
 I dont want to fly with wind

Summer leads to spring
 and spring leads to rains
 but can I wait,and say
 I love only one to remain sane

Its my journey
 I have to travel
 but can I wait,and say
 its nature's quote you need to unravel