काटेसावर
वाऱ्यावरती उडती पसरती फुले कापसाची
अशी अलगद हळुवारपणे माझ्याकडे येणारी
जशी माझ्या बोटाना जाणीव तुझ्या स्पर्शाची
थोडा मोहरतोय तोच नकळत नेम चुकवणारी
फुललेल्या काटेसावऱ्याच्या त्या अंतरंगात
जशी रेशीम वीणनाऱ्या हळद्याची एक सुरेख ललकारी
तुझ अस्पष्टसं सुखावणारा एक गाणं सप्तसुरात
जशी माझ्या कानांना सुखावह पंढरीची वारी
उडणाऱ्या कापसावरती फांदीवरील हळद्यासाठी
माझ्या मिठीतल्या त्या तुझ्या गारव्यासाठी
आज ह्या काटेसावरालाही फुललीय पालवी
तोही चुकूनच देऊ लागलाय सावली !!!!
अनंत
वाकड खोड
एका झाडाच्या खोडाला
होती वाकडे वाढायची खोड
किती प्रयत्न केले तरी
काहीच निघाली नाही तोड
मित्र आले प्रेमाने बोलले
सूर्यकिरणांनी आपल्या कडे ओढले
जमिनीने पण प्रयत्न केले
तरी हे वाकडे नाही धजले
पाना फुलांना मात्र मिळाली होती सजा
आधारलेल्या वेलींची चालली होती मजा
नात्यांच्या या गुंता गुंतीत
कसला जमाखर्च नुसतीच वजा
वाकडे हि सुरवातीला असते कि हो सरळ
किती उलटे आणि किती सुलटे ,
किती दूर आणि किती जवळ
प्रासंगिक असते ती एक भुरळ
शेवटी खोडाचे काय हो
कुणालाच नसते त्याचे महत्व
फांद्यांच्या गोंधळात
हरवलेले असते त्याचे अस्तित्व
अनंत
व्यर्थ
दिवस पण माझा रात्र पण माझीच
पंख पण माझेच आणि उंची पण माझीच
चालता उडता प्रत्येक क्षण हि माझाच
गेलेला आणि येणारा समय हि माझाच
मीच कर्ता आणि मीच धर्ता
अशीच होती सारी शिकवण
किती चुकीची हे आज कळाले
कारण आल्या आज अनेक आठवणी
दिवसानुभवलेल्या अनेक सावल्या
आणि रात्रीतल्या त्या अनेक मशाली
त्या पंखा खालील अनेक वारे
त्या उंचीवरील अनेक तारे
प्रत्येक क्षणातील अनेक सोबती
माझ्या मार्गावरील तेवणाऱ्या अनेक वाती
या सगळ्यातला अर्थ कळताच
माझ्यातला मी पणा आज व्यर्थ ठरतोय.
अनंत
