निशब्द

मला कळत नाही आहे
कि मी असा वेडा कसा झालो
सगळ्यांसारखे जगण्या ऐवजी
रोज प्रयत्न करून परत परत मेलो

तूच होतीस साक्षी ला
तरीही तुला परका झालो
तुझ्याच सोबतीने झोका घेण्या ऐवजी
हवेत उडी मारून वाऱ्यावर भिंगरी झालो

मला कळत नाही आहे
कि मी असा वेगळा कसा झालो
ना गाण्याचा सूर झालो , ना वाद्याचा ताल झालो
एका अक्रोशातला हरवलेला श्वास झालो

नाती हि होती अनेक साथी ला
तरीही त्यांना अनोळखी झालो
त्यांच्या सावलीत सुख मानण्या ऐवजी
आयुष्याच्या या वणव्यात एक ठिणगी झालो

मला कळत नाही आहे
कि मी असा कवी कसा झालो
अनेक शब्द होते , अनेक अर्थ होते
त्यातून नेमके निवडताना स्तब्ध झालो

श्रोते अनेक होते ऐकायला
तरी त्यांच्यासमोर मुका झालो
शब्दांचे खेळ खेळण्यापेक्षा ,
मी मात्र निशब्द झालो

जख्म

कल ही तो मिले थे , मगर ऐसा लग रहा है
कि सदिया बीत गयी, यांदे तो बहुत है
मगर खिले फूलोंके तरह मुरझा जाती है
दिन तेरा हुआ और रात अकेली है
क्या करू यादों से खुश मैं था ही नहीं कभी

रात तो रोज आती है , दिन भी रोज जाता है
फिर तुम क्यों नहीं रोज साथ होती हो ,
कभी कभी चमकनेवाले चाँद का वास्ता मत देना ,
तारोंसे नाता टूट जायेगा ,मेरा रिश्ता तो सूरज से है,
क्या करू तेरे सिवा जिंदगी मैं उजाला था ही नहीं कभी

मुरझाये फुलोंका वास्ता भी मत देना
फिर कलियों से नाता टूट जायेगा
कल के मिलने का किस्सा मत दोहराना
आज के न मिलने का जख्म गहरा हो जायेगा
क्या करू तेरे सिवा जिन्दा मैं था ही नहीं कभी

अजब

आज कुछ अजब हो गया 

मेरा मन अबोल हो गया 

ना दोस्त चाहता हूँ 

ना दुश्मन चाहता हूँ 

बस 

अपने आप से 

 कहना  चाहता हूँ 

आज कुछ गजब हो गया 

मेरा दिल बेगाना  हो  गया 

ना सुर  चाहता हूँ 

ना बोल  चाहता हूँ 

बस 

अपने आप से 

गाना  चाहता हूँ 

आज कुछ अलग हो गया 

मेरा अहम् बेजान हो गया 

ना प्यार चाहता हूँ 

ना गम चाहता हूँ 

बस 

अपने आप से 

मिलना  चाहता हूँ 

मिलना  चाहता हूँ 

सावली

रात्रीला घाबरलो अन दिवसामागे धावलो 

या जीवनाच्या शर्यतीत , स्वार्थामागे लागलो 

 डोंगर चढायच्या नादात 

नेहमीची पायरी  चुकली 

सूर्याकडे बघताना 

माझी सावली हरवली 

  

कसला प्रवास ,  कसले  लक्ष 

मी श्वापद , सगळे भक्ष 

नुसताच धावतोय  एकटा 

सोबत कधीच मारली 

सूर्याकडे  बघताना 

माझी सावली हरवली 

 माझेच मन , माझ्याच इच्छा 

 नात्याच्या या वाटा कच्या 

नवीन क्षितीजापायी 

पायाची माती सांडली 

सूर्याकडे बघताना 

माझी सावली हरवली 

 आज भूतकाळात फिरतोय 

काय काय गमावलं मोजतोय 

अनेक अनोळखी डोळ्यात 

माझी नावे शोधतोय 

सूर्याकडे बघताना 

माझी सावली हरवली 

 

 

जख्म

ये  जख्म जो पाए है हमने 

 उनका कोई  जवाब नहीं 

क्यों दिए है ये आपने 

इसका कोई सवाल नहीं 

कब और कहा 

ना  हमे है कोई खबर 

कब  और क्यों 

तुम भी हो बेखबर 

ये दर्द तो अब है साथ 

जैसे कबर पे   रोज नए फुल 

 मर भी गए तो अच्छा  होता 

पर हो गयी जिन्दा  रहने की भूल 

दुवा

कलम को रोका न गया 

 दिल को  थामा  न गया 

 ये है कुछ शब्दोंकी अदा 

ना  है इसमे कोई वादा 

बात है गुजरे वक्त की 

जब किसी की चाह थी 

ओठोंपे भी कुछ आह थी 

जब होती थी नशा 

खाली  प्याले को  देखकर 

आंखोकी थी दशा 

उसकी राह  देखकर  

हाय , क्या कठोर दिल थी वही 

गुजरा  कल भी वही 

आज भी उसे चाहता हूँ 

दुवा उसी की  मांगता हूँ 

गुलाम

कधी कधी वाटते ,

माझे अपार दुख ,

एक गुच्छ करून 

तुझ्या पायावर वाहावे 

आणि मनास मोकळे करून 

आभाळी स्वच्छंदी उडावे 

पण कुठेतरी 

तुझ्या आठवणींच्या बेड्या 

माझ्या स्वप्नांपेक्षा  अवजड ठरतात 

आणि तुझ्या नजरेच्या 

सोनेरी  पिंजऱ्यात 

माझ्या स्वातंत्र्याच्या मर्यादा ठरतात 

आणि मी तुझा 

गुलाम होतो गुलाम होतो 

खोड

पाऊस धुंद , मातीचा गंध 

वेड्या वेलीला झाडाचा छंद 

वाढतेय बघा  कशी प्रेमाने बिलगून 

जणू हरवलेल्या खोडाला 

देतेय नवीन अस्तित्वाची 

हिरवी कोवळी चाहूल 

झुलतोय रंग हिरवा गर्द 

त्यात वाऱ्याचा वेग मंद 

बघतोय   बघा कसा गोंजारून 

त्या निर्जीव खोडाच्या 

अंगावरचे पहिल्या पालवीचे 

हळुवार टाकलेले पाऊल 

बरसतोय थेंब जसा सूर दीर्घ  

त्यात वर्षारुतुचा संगीतमय वर्ग 

गातोय  बघा कसा आळवून 

त्या वाकलेल्या खोडाच्या 

अनेक वेलींचे , अनेक पालाविंचे

रुजलेले ,  ओवलेले  अभंग 

होंसले

 कल के बारिश  के  होंसले 
 अलग थे 
मेरे भीगने के सपने भी 
अलग थे 

 वोह तो आके 
 बरस के चली गयी 
मगर मेरे भीगने के  सपने 
अधूरे रह गये 

 तेरे साथ वक्त गुजारनेके 
लम्हे भी बहुत थे 
मगर  दास्तानोंके 
किस्से ख़तम ही   नहीं  हुए 

आयुष्य

मेघ धन अंधारून 
पक्षी तन शहारून 
अंकुराच्या आशेपोटी 
धरती होई व्याकूळ 

कोसळेल मेघ फुटून 
 घरट जाईल वाहून 
अंकुर उगवता उगवता 
धरती जाई दुभंगून 

तरी वाट ही तृषार्त 
का चालती सारेजण 
जणू आयुष्याची गाठ 
गुंतता गुंतता जाते सुटून , जाते सुटून 

क्षण

क्षणा क्षणा मध्ये फरक असतो 

तो दुखीही असतो 

तो आनंदीही असतो 

आठवणीत हरवलेल्या क्षणाला

तुम्ही दुखी म्हणा किंवा आनंदी म्हणा 

तो नेहमीच परका होणार असतो  

क्षणा क्षणा मध्ये फरक असतो 

तो क्षणिकही असतो 

तो अनेकही असतो 

अकस्मात आलेल्या क्षणाला 

तुम्ही क्षणिक म्हणा किंवा अनेक म्हणा 

तो लगेचच इतिहास  होणार असतो 

क्षणा क्षणा मध्ये फरक असतो 

तो जगण्यामधेही असतो 

तो मरण्यामधेही असतो 

आयुष्यातल्या प्रत्येक क्षणाला  

तुम्ही जगणे म्हणा किंवा मरणे म्हणा 

तो एक विलक्षण अनुभव असतो  

Rain Rain

wash it , wash it
all that dust and grime
all I wonder, where it goes
and come back again in  time

dance on , dance on
all those rain drops and wind chimes
all I wonder, there goes the past
allowing it to flow is not a crime

soak  it, soak it
all those earthy smells and  children's rhymes
all I wonder, this may not last longer
as demands of present are at their primes

मृगनक्षत्रे

आकाशातील मृगनक्षत्रे

चाहूल घेती पावसाची

मनातील तुझ्या आठवणी

चाहूल घेती आसवांची


य़ॆइल पाऊस जोरात


धरणी भिजणार धारात

माझे ओठ मात्र तृषार्त

भिजणार माझ्या अश्रूत



काळ्या ढगातले  ओसंडणारे मोती टिपण्यास

मोराने हि पिसारा फुलवला

तुझ्या आठवणीचे मोती कोसळता

माझा पिसारा मात्र त्यात वाहून गेला

सायें

सुबह के दों बिछड़े हुए सायोंको देखकर

मुझे याद आये कल श्यामके तुम्हारे साथ गुजारे हुए कुछ लम्हे

वैसे तो सायोंमे नहीं खोजता हूँ मैं तुझे , पर क्या करे

श्याम और सुबह के बीचमे एक काली रात जो आ गयी ,

और दुसरे दिन सुबह एक साया छोड़ गयी ,

इसलिए हमने अब रातोंको आशियाना बना दिया है ,

जिसमे न तुम होती हो , न तुम्हारे सायें होते है ,

बस होती है वही श्याम की वोह धुन्दलिसी यादें ,

जो साथ देती है जीवन के सफ़र मैं एक हमसफ़र बन के