निशब्द

मला कळत नाही आहे
कि मी असा वेडा कसा झालो
सगळ्यांसारखे जगण्या ऐवजी
रोज प्रयत्न करून परत परत मेलो

तूच होतीस साक्षी ला
तरीही तुला परका झालो
तुझ्याच सोबतीने झोका घेण्या ऐवजी
हवेत उडी मारून वाऱ्यावर भिंगरी झालो

मला कळत नाही आहे
कि मी असा वेगळा कसा झालो
ना गाण्याचा सूर झालो , ना वाद्याचा ताल झालो
एका अक्रोशातला हरवलेला श्वास झालो

नाती हि होती अनेक साथी ला
तरीही त्यांना अनोळखी झालो
त्यांच्या सावलीत सुख मानण्या ऐवजी
आयुष्याच्या या वणव्यात एक ठिणगी झालो

मला कळत नाही आहे
कि मी असा कवी कसा झालो
अनेक शब्द होते , अनेक अर्थ होते
त्यातून नेमके निवडताना स्तब्ध झालो

श्रोते अनेक होते ऐकायला
तरी त्यांच्यासमोर मुका झालो
शब्दांचे खेळ खेळण्यापेक्षा ,
मी मात्र निशब्द झालो

जख्म

कल ही तो मिले थे , मगर ऐसा लग रहा है
कि सदिया बीत गयी, यांदे तो बहुत है
मगर खिले फूलोंके तरह मुरझा जाती है
दिन तेरा हुआ और रात अकेली है
क्या करू यादों से खुश मैं था ही नहीं कभी

रात तो रोज आती है , दिन भी रोज जाता है
फिर तुम क्यों नहीं रोज साथ होती हो ,
कभी कभी चमकनेवाले चाँद का वास्ता मत देना ,
तारोंसे नाता टूट जायेगा ,मेरा रिश्ता तो सूरज से है,
क्या करू तेरे सिवा जिंदगी मैं उजाला था ही नहीं कभी

मुरझाये फुलोंका वास्ता भी मत देना
फिर कलियों से नाता टूट जायेगा
कल के मिलने का किस्सा मत दोहराना
आज के न मिलने का जख्म गहरा हो जायेगा
क्या करू तेरे सिवा जिन्दा मैं था ही नहीं कभी